Tuesday, December 4, 2007
Monday, November 12, 2007
Thursday, November 1, 2007
Tuesday, October 30, 2007
Monday, October 29, 2007
Sunday, October 28, 2007
Thursday, October 25, 2007
Poezi
1.Mall
Sado që shkuan vjet,sado që shkoi kaq kohë
S'e kam fare të lehtë,për ty rënkoj me oh!
Se mbresa është e madhe,nuk hiqet nga kujtesa
Tërë kohën në alarme,se keq më është"liçenca?!"
Se vjen e më rri afër,sado që jeton larg
Unë,ashiku i varfër,bëhem i "acartë"
Se keq më rri kapelja,dhe shkaku më je ti
Dhe jetën do të jepja(dëgjon,moj dashuri?!)
Se jeta humbet vlerën dhe hiç nuk ka kutpim
Ç'ta dua,vërtet,jetën pa ty,o shpirti im?
Tërë kohën në alarme dhe mbushem ngashërim
Ç'më bëre,moj jarane,(më shpure në vidhimë)
25 tetor 2007
2.Dhe tani
Dhe tani që u takuam(ç'do më thuash mua,vallë?)
Se,për fat,kot u ndamë(ah,kjo ndarje,det me mall)
Det me mall ku u zhytëm dhe po mbytemi pak nga pak
Në u zhytëm,në u mbytëm(s'dinim not a pati shkak?!)
Pati shkak dhe shkak të madh,këtë shkak dhe më trego
Se dikush na ngriti"prag" që t'i bëhet në grykë-o
Se ashtu si merimanga,seç ngriti goxha rrjetë
Edhe ne na zu "mardha"(dhe,përpak,u ndamë përjetë)
25 tetor 2007
Sado që shkuan vjet,sado që shkoi kaq kohë
S'e kam fare të lehtë,për ty rënkoj me oh!
Se mbresa është e madhe,nuk hiqet nga kujtesa
Tërë kohën në alarme,se keq më është"liçenca?!"
Se vjen e më rri afër,sado që jeton larg
Unë,ashiku i varfër,bëhem i "acartë"
Se keq më rri kapelja,dhe shkaku më je ti
Dhe jetën do të jepja(dëgjon,moj dashuri?!)
Se jeta humbet vlerën dhe hiç nuk ka kutpim
Ç'ta dua,vërtet,jetën pa ty,o shpirti im?
Tërë kohën në alarme dhe mbushem ngashërim
Ç'më bëre,moj jarane,(më shpure në vidhimë)
25 tetor 2007
2.Dhe tani
Dhe tani që u takuam(ç'do më thuash mua,vallë?)
Se,për fat,kot u ndamë(ah,kjo ndarje,det me mall)
Det me mall ku u zhytëm dhe po mbytemi pak nga pak
Në u zhytëm,në u mbytëm(s'dinim not a pati shkak?!)
Pati shkak dhe shkak të madh,këtë shkak dhe më trego
Se dikush na ngriti"prag" që t'i bëhet në grykë-o
Se ashtu si merimanga,seç ngriti goxha rrjetë
Edhe ne na zu "mardha"(dhe,përpak,u ndamë përjetë)
25 tetor 2007
Tuesday, October 23, 2007
Bejtexhiu! (tregim)
Ka ca njerëz,të rrallë-domosdo- që e kanë më lehtë të flasin me vargje,se sa të bisedojnë siç bëjnë gjithë njerëzit në botë.Kur them të rrallë,janë si të lindur enkas me këtë predispozitë,një lloj bekimi nga Zoti,se ndryshe nuk ke se si e shpjegon këtë mënyrë të"foluri" të tyre.Dhe,sa i njeh,jo vetëm që befasohesh,por të bëhen aq intimë,sa nuk do të ndahesh prej tyre.Dhe,kur ndahesh,ndjen një keqardhje se vallë a do t'i shohësh dot më.Le t'ju kujtoj për një çast një të tillë:Babë Dudë Karbunara(aliaz Jorgji Karbunara).Ky Rilindas dhe mësues i madh,qe dhe një bejtexhi i lindur.Edhe kur e torturonin se përhapte mësime të shqipes,torturat i duronte me humor:"Bini,o djemtë e mëmëdheut/me shkopinjtë e Skënderbeut".
Dhe unë në këtë tregim timin,dua t'ju njoh me një bejtexhi të bukur,të cilin e kam njohur qysh kur kam qenë nxënës në klasë të pestë,aty nga fillimet e viteve '50 të shekullit që kaloi.
* * *
Sapo dola në xhade,se vija nga fshati për të shkuar në shkollë në Fier,se nuk kishim shkollë unike(9-vjeçarja e sotme),shoh një burrë,pakësa të gjatë,krahasuar me burrat e tjerë,që kish vënë përpara disa lopë.-Mirëmëngjes,xhaxha!-përshëndeta.-Mirëmëngjes,o trëndafil me vesë/4 pula e gjeli pesë!-ma priti.Unë ia dhashë të qeshurit se nuk më kish ndodhur një gjë e tillë,me tjetër njeri qoftë dhe me burra si ky i gjati.E pashë që qe me humor dhe,sado që qeshë i vogël,aq,sa po të donte ky burri i gjatë,mua mund të më fuste në një nga xhepat e potureve,se poture kishte,ndryshe nga fshatarët e tjerë të këtyre anëve.U grahte lopëve(mund të ishin nja 5-6 kokë),dhe,sa bënte merhaba,me cilindo rrugëtar të rastit,zinte dhe ngrinte bejte.Të dukej për një cast,sikur këto
t'i kish futur në ato xhepat e mëdhenj të potureve dhe i nxirrte me shpejtësi.Sa soste njërën,tak tjetrën, dhe,sa sosëm në Fier,gati dy orë rrugë vetëm bejte.Njerëzit,veç meje,e njhnin të gjithë dhe zinin ta gudulisnin:-Nga do shkosh,xha Muço?(Dreqi ta hajë!Harrova që t'ju njoh me të:quhej Muço Kaja!).Dhe Muçua që kish"harruar" të fliste,fillonte:-Unë po shkoj andej,nga Fieri/po më pret mua,buzësheqeri/buzëshqeri-trëndelinë/prite,prite Muçozinë/se për ty harroi shtëpinë/.Gjindja,përqark,gajaseshin,kurse,unë si më i vogli,kakarisja si ato pulat shqirake kur lënë furrikun.Se kish milet rrugës për Fier,se bëhej pazar dhe pazari bëhej të martave(jo si dikur që në gjithë vendin të djelave!).Pra,ka qenë ditë e martë kur e kam njohur Muço Kajën.Dhe mezi prisja të martën tjetër,që ta rishihja mikun tim.Duke u vënë veshë më tëvjetërve,që e njihnin Muçon,edhe unë sikur ia mora dorën që të bëhesha intim me të.Kish shpirt të bardhë dhe nuk prishte qejf me njeri.Secilit ia bënte qjefin,pa pritur që t'i luteshe.Unë:-Po nesër ku do veshë,o xha Muço?-Nesër Muçua shkon në Lushë/del një vajzë me sy si rrush/unë i ble flori për gushë/edhe bëhemi gushë për gushë/
Po pasnesër?-Pasnesër ,në Kavajë/kavajoten e përrlaj/se më kot nuk jam ustaj/
Pas Kavajës,shkoi në Durrës.-Po në Durrës/një arrë gungëz/
Po ç'më ka,ç'më ka një gushëz/ka një gushëz/ka një sy/O Muço,pse s'vdes tani?/
Po pas Durrësit,vjen Tirana.-Në Tiranë,në kryeqytet/Muçoziu çfarë të gjetë/Desh t'u bë kurrizi petë/Qe një vajzë,po qe sherbet/Edhe dëng,mua isharet/Ishareti më pëlqeu/Po ja tek mbrriti "beu"/
Edhe tak nxjerr një kobure/Desh më dhjeu në poture...
Kuptohet që nuk kish nevojë për "kurdisje".Dukej sikur fjalosej dhe as pyeste për moshën e atyre që pyesnin.
Qe pajtuar qeraxhi nga tregëtarët dhe me këtë punë merrej,duke u ngrahur bagëtive kudo që bëhej pazare.Qe i ndershëm dhe,pse qe i tillë,si qeraxhi(një lloj punëtori me mëditje!)pati grahur bagëti deri në Shkodër.Dhe dikush(ishin të shumtë ata që e njihnin!) e dongëdis:-Po në Shkodër?Në Shkodër,xha Muço!-Niset Muçua për në Shkodër/edhe sos me këngë e lodër/Sos?E thashë jangllësh!/Sos një"punë" në Bahçallëk/se ndryshe të thonë:jazëk!.
-A ke qenë në Elbasan?-Elbasan,o vuna dorën/Mucoja tundi këmborën/
Elbasan me kumuria/Muço të luajti burgjia/Elbasanka si venusi/Të këndojë Usta Isufi/Sa Isufi,sa Budini/turru Muço nga Peqini/në Peqin-pazar i vogël/por të vjenë mendja rrotull/del peqinsja me ferexhe/edhe bën sikur s'më sheh/mua dy lopë më duken tre/
Një ditë tjetër në Berat/aty po:hoqa adhap/vjen beratsja për karshi/o Muço oi-oi/Epo kot nuk jam sojli/Dhe i hip si kalë dori/Kur u zbrita/tak më hipi/Ç'e do:m'u këput"rripi"/Dhe m'u sul t'më hajë me dhëmbë/po shyqyr që pacë këmbë/se për ndryshe Muçua vajti/veç nga vajza nga Berati./
A ke vajtur në Vlorë?Shkoi Muçua në Vlorë/Fier-Vlorë për dy orë/Del një vajzë ma bën me dorë?Domethënë,a tund këmborë?/Mirë e tund,po ç'thotë vlonjati?Mos e di se është Berati?I bën bisht ky Muçoshkreti/por si duket e zu deti/e zu deti:deshi s'deshi/për vlonjakun as që pyeti/edhe hëngri dhe kur s'desshi...
Natyrisht,fragmente të sakatauara më kanë mbetur në kujtesë nga
ai.Kisha vjete pa e parë.Tani po plakesha vetë dhe,veç kësaj,pushteti"popullor" i preu këto pazare që të çonin në "kapitalizëm"(se siç thoshte Iliçi:-Prona evogël,lind pronën e madhe!)dhe kisha mbi 20-vjet që nuk e kisha parë mikun tim(se kështu e quaja për kënaqësinë që më kish dhënë dhe jo vetëm mua!).Kur një mbasdite të viteve '80,e shoh xha Muçon.Ish plakur mjaft, dhe,sado që nuk më njihte,thashë njëherë ta provoj a do ketë bejte të tjera,tani që fukarallëku ish ulur këmbëkryq në fshatrat tona(ndaj qe pushtet i "popullit!"):dhe i them:-Ç'kemi xha Muço?Si po kalon me dynjallëk?Dhe ai(epo ku shterrron shpirti ibardhë i një bejtexhiu?!).Muçua mirë,po me gruan keq/Se dëgjon Muçon për dreq/Hajde grua tek dysheku/Dale Muco kokëdybeku/Se nuk jam ajo e para/Prit,O Muco,të vijë radha/Është së pari brigadieri/Ik,o Muco,brekëpërmjerri/
Se ta dish,të keqen xhixhai,gratë e sotme e kanë"dy herë nga hendeku/një herë nga dysheku/." Sado që qe plakur,bejtet s'i kish lënë.Ato qenë vetë jeta për të.Dhe ashtu e ka sosur jetën.Jo duke biseduar,por duke kënduar.Tani që po e mbyll këtë rrëfim timin,më vjen,me të vërtetë,keq që po ndahem me të.Sa do më pëlqente që dhe njëherë të rikthehej dhe të fillonte nga bejtet e tij që,mjerisht,po i sjell të "sakatuara"para jush.Nuk do më vinte keq fare,përkundrazi do ndjeja një lehtësim të madh,që dikush që e ka njohur më mirë nga unë,ta bënte më të plotë portretin e këtij njeriu të bukur,me zemër të madhe që vetë këndoi tërë jetën e tij.Ai(jam i sigurt)nuk pati asnjë mik të veçantë,se miqësohej me të gjithë.Se kish një shpirt të bardhë prej babaxhani.I paharruar qoftë kujtimi i Muço Kajës nga fshati Gjonas i Lushnjes.
Përparim Hysi,shkruar për"peshkupauje"më 23 tetor 2007
Dhe unë në këtë tregim timin,dua t'ju njoh me një bejtexhi të bukur,të cilin e kam njohur qysh kur kam qenë nxënës në klasë të pestë,aty nga fillimet e viteve '50 të shekullit që kaloi.
* * *
Sapo dola në xhade,se vija nga fshati për të shkuar në shkollë në Fier,se nuk kishim shkollë unike(9-vjeçarja e sotme),shoh një burrë,pakësa të gjatë,krahasuar me burrat e tjerë,që kish vënë përpara disa lopë.-Mirëmëngjes,xhaxha!-përshëndeta.-Mirëmëngjes,o trëndafil me vesë/4 pula e gjeli pesë!-ma priti.Unë ia dhashë të qeshurit se nuk më kish ndodhur një gjë e tillë,me tjetër njeri qoftë dhe me burra si ky i gjati.E pashë që qe me humor dhe,sado që qeshë i vogël,aq,sa po të donte ky burri i gjatë,mua mund të më fuste në një nga xhepat e potureve,se poture kishte,ndryshe nga fshatarët e tjerë të këtyre anëve.U grahte lopëve(mund të ishin nja 5-6 kokë),dhe,sa bënte merhaba,me cilindo rrugëtar të rastit,zinte dhe ngrinte bejte.Të dukej për një cast,sikur këto
t'i kish futur në ato xhepat e mëdhenj të potureve dhe i nxirrte me shpejtësi.Sa soste njërën,tak tjetrën, dhe,sa sosëm në Fier,gati dy orë rrugë vetëm bejte.Njerëzit,veç meje,e njhnin të gjithë dhe zinin ta gudulisnin:-Nga do shkosh,xha Muço?(Dreqi ta hajë!Harrova që t'ju njoh me të:quhej Muço Kaja!).Dhe Muçua që kish"harruar" të fliste,fillonte:-Unë po shkoj andej,nga Fieri/po më pret mua,buzësheqeri/buzëshqeri-trëndelinë/prite,prite Muçozinë/se për ty harroi shtëpinë/.Gjindja,përqark,gajaseshin,kurse,unë si më i vogli,kakarisja si ato pulat shqirake kur lënë furrikun.Se kish milet rrugës për Fier,se bëhej pazar dhe pazari bëhej të martave(jo si dikur që në gjithë vendin të djelave!).Pra,ka qenë ditë e martë kur e kam njohur Muço Kajën.Dhe mezi prisja të martën tjetër,që ta rishihja mikun tim.Duke u vënë veshë më tëvjetërve,që e njihnin Muçon,edhe unë sikur ia mora dorën që të bëhesha intim me të.Kish shpirt të bardhë dhe nuk prishte qejf me njeri.Secilit ia bënte qjefin,pa pritur që t'i luteshe.Unë:-Po nesër ku do veshë,o xha Muço?-Nesër Muçua shkon në Lushë/del një vajzë me sy si rrush/unë i ble flori për gushë/edhe bëhemi gushë për gushë/
Po pasnesër?-Pasnesër ,në Kavajë/kavajoten e përrlaj/se më kot nuk jam ustaj/
Pas Kavajës,shkoi në Durrës.-Po në Durrës/një arrë gungëz/
Po ç'më ka,ç'më ka një gushëz/ka një gushëz/ka një sy/O Muço,pse s'vdes tani?/
Po pas Durrësit,vjen Tirana.-Në Tiranë,në kryeqytet/Muçoziu çfarë të gjetë/Desh t'u bë kurrizi petë/Qe një vajzë,po qe sherbet/Edhe dëng,mua isharet/Ishareti më pëlqeu/Po ja tek mbrriti "beu"/
Edhe tak nxjerr një kobure/Desh më dhjeu në poture...
Kuptohet që nuk kish nevojë për "kurdisje".Dukej sikur fjalosej dhe as pyeste për moshën e atyre që pyesnin.
Qe pajtuar qeraxhi nga tregëtarët dhe me këtë punë merrej,duke u ngrahur bagëtive kudo që bëhej pazare.Qe i ndershëm dhe,pse qe i tillë,si qeraxhi(një lloj punëtori me mëditje!)pati grahur bagëti deri në Shkodër.Dhe dikush(ishin të shumtë ata që e njihnin!) e dongëdis:-Po në Shkodër?Në Shkodër,xha Muço!-Niset Muçua për në Shkodër/edhe sos me këngë e lodër/Sos?E thashë jangllësh!/Sos një"punë" në Bahçallëk/se ndryshe të thonë:jazëk!.
-A ke qenë në Elbasan?-Elbasan,o vuna dorën/Mucoja tundi këmborën/
Elbasan me kumuria/Muço të luajti burgjia/Elbasanka si venusi/Të këndojë Usta Isufi/Sa Isufi,sa Budini/turru Muço nga Peqini/në Peqin-pazar i vogël/por të vjenë mendja rrotull/del peqinsja me ferexhe/edhe bën sikur s'më sheh/mua dy lopë më duken tre/
Një ditë tjetër në Berat/aty po:hoqa adhap/vjen beratsja për karshi/o Muço oi-oi/Epo kot nuk jam sojli/Dhe i hip si kalë dori/Kur u zbrita/tak më hipi/Ç'e do:m'u këput"rripi"/Dhe m'u sul t'më hajë me dhëmbë/po shyqyr që pacë këmbë/se për ndryshe Muçua vajti/veç nga vajza nga Berati./
A ke vajtur në Vlorë?Shkoi Muçua në Vlorë/Fier-Vlorë për dy orë/Del një vajzë ma bën me dorë?Domethënë,a tund këmborë?/Mirë e tund,po ç'thotë vlonjati?Mos e di se është Berati?I bën bisht ky Muçoshkreti/por si duket e zu deti/e zu deti:deshi s'deshi/për vlonjakun as që pyeti/edhe hëngri dhe kur s'desshi...
Natyrisht,fragmente të sakatauara më kanë mbetur në kujtesë nga
ai.Kisha vjete pa e parë.Tani po plakesha vetë dhe,veç kësaj,pushteti"popullor" i preu këto pazare që të çonin në "kapitalizëm"(se siç thoshte Iliçi:-Prona evogël,lind pronën e madhe!)dhe kisha mbi 20-vjet që nuk e kisha parë mikun tim(se kështu e quaja për kënaqësinë që më kish dhënë dhe jo vetëm mua!).Kur një mbasdite të viteve '80,e shoh xha Muçon.Ish plakur mjaft, dhe,sado që nuk më njihte,thashë njëherë ta provoj a do ketë bejte të tjera,tani që fukarallëku ish ulur këmbëkryq në fshatrat tona(ndaj qe pushtet i "popullit!"):dhe i them:-Ç'kemi xha Muço?Si po kalon me dynjallëk?Dhe ai(epo ku shterrron shpirti ibardhë i një bejtexhiu?!).Muçua mirë,po me gruan keq/Se dëgjon Muçon për dreq/Hajde grua tek dysheku/Dale Muco kokëdybeku/Se nuk jam ajo e para/Prit,O Muco,të vijë radha/Është së pari brigadieri/Ik,o Muco,brekëpërmjerri/
Se ta dish,të keqen xhixhai,gratë e sotme e kanë"dy herë nga hendeku/një herë nga dysheku/." Sado që qe plakur,bejtet s'i kish lënë.Ato qenë vetë jeta për të.Dhe ashtu e ka sosur jetën.Jo duke biseduar,por duke kënduar.Tani që po e mbyll këtë rrëfim timin,më vjen,me të vërtetë,keq që po ndahem me të.Sa do më pëlqente që dhe njëherë të rikthehej dhe të fillonte nga bejtet e tij që,mjerisht,po i sjell të "sakatuara"para jush.Nuk do më vinte keq fare,përkundrazi do ndjeja një lehtësim të madh,që dikush që e ka njohur më mirë nga unë,ta bënte më të plotë portretin e këtij njeriu të bukur,me zemër të madhe që vetë këndoi tërë jetën e tij.Ai(jam i sigurt)nuk pati asnjë mik të veçantë,se miqësohej me të gjithë.Se kish një shpirt të bardhë prej babaxhani.I paharruar qoftë kujtimi i Muço Kajës nga fshati Gjonas i Lushnjes.
Përparim Hysi,shkruar për"peshkupauje"më 23 tetor 2007
Saturday, October 6, 2007
Leter nje te panjohure
Tek "blogu"juaj,lexoj dhe dal
Me nuk le atje shenim
Se s'dua dikujt qe une t'ia shpall
Qe kot t'me jap mallkim.
Se kot se koti leshoi stuhite
Stuhite?Mos qene shtrengate?!
M'i bloi ne mokrra rropullite
Aq shume me mor inat.
Se vargun tim e gjykoi shtrember
Iu erre,iu erre gjykimi
Ky keqkuptim me ben me zemer
Me s'shkruan Perparimi.
Edhe ti ke hequr dore
Me s'jep,per mua,mendim
Mes nesh ka vec debore
Dhe s'dihet me a shkrijme.
Perparim Hysi, 6 tetor 2007
Me nuk le atje shenim
Se s'dua dikujt qe une t'ia shpall
Qe kot t'me jap mallkim.
Se kot se koti leshoi stuhite
Stuhite?Mos qene shtrengate?!
M'i bloi ne mokrra rropullite
Aq shume me mor inat.
Se vargun tim e gjykoi shtrember
Iu erre,iu erre gjykimi
Ky keqkuptim me ben me zemer
Me s'shkruan Perparimi.
Edhe ti ke hequr dore
Me s'jep,per mua,mendim
Mes nesh ka vec debore
Dhe s'dihet me a shkrijme.
Perparim Hysi, 6 tetor 2007
Sunday, August 12, 2007
Halle pleqërie (poezi)
1.Halle pleqërie
Dje u fola si ashik,por ju hiç mua nuk ma varët
Sado që jam bërë nevrik,mos kujto,do marrë të qarët.
Teste-teste është dynjaja(ca duan grurë e ca duan misër)
Sado hidhur qe "shakaja"(unë kam ftoht dhe jam si dimër)
12 gusht 2007
2.Unë
Dje i freskët si llokum
Sot i shkrehur,si për lumë!
Jam i vetëm,i pashokë
Pse s'të theva,o moj kokë?
Që s'të theva,kur vendose
Në kurbet të shkosh... dhe sose!
Se atje do të rroje mirë
Ha e pi si qelepir!
Mu si qeni në zinxhir
T'ma gëzosh"kapelen"mirë...
6 nëntor 2003
3.Të tëra ikën
Të tëra ikën:dhe ëndrrat,dhe dashuritë!
Se erdh pleqëria,befas si hajdute!
Dhe ndjen një boshllëk,zbraztësi në shpirt
Aq keq e ndjen veten,sa s'di ku fute?!
2 maj 2004
5.Ngjaj pak me Ali Pashën?
Ja që ngjaj pak me Ali Pashë Tepelenën
(a nuk ka ai dy varre?)
Dëgjoni nga unë të vërtetën
Dhe gjykomëni drejt dhe ashiqare.
Unë vetëm me trup jam në Amerikë
Po me shpirt jam në Shqipëri
Hë,ju ngjaj pak me Pasha Alinë?
Mos thoni që po shpik unë tani...
21 prill 2004
Sa vrima e miut të duket si 5oo groshë
Zë mblidhesh e krrusesh si kërrmill
S'ka më keq,jo.Je bosh!Fare bosh!
Dhe të mbahet fryma si nga "kollë e mirë..."
2 maj 2004
Dje u fola si ashik,por ju hiç mua nuk ma varët
Sado që jam bërë nevrik,mos kujto,do marrë të qarët.
Teste-teste është dynjaja(ca duan grurë e ca duan misër)
Sado hidhur qe "shakaja"(unë kam ftoht dhe jam si dimër)
12 gusht 2007
2.Unë
Dje i freskët si llokum
Sot i shkrehur,si për lumë!
Jam i vetëm,i pashokë
Pse s'të theva,o moj kokë?
Që s'të theva,kur vendose
Në kurbet të shkosh... dhe sose!
Se atje do të rroje mirë
Ha e pi si qelepir!
Mu si qeni në zinxhir
T'ma gëzosh"kapelen"mirë...
6 nëntor 2003
3.Të tëra ikën
Të tëra ikën:dhe ëndrrat,dhe dashuritë!
Se erdh pleqëria,befas si hajdute!
Dhe ndjen një boshllëk,zbraztësi në shpirt
Aq keq e ndjen veten,sa s'di ku fute?!
2 maj 2004
5.Ngjaj pak me Ali Pashën?
Ja që ngjaj pak me Ali Pashë Tepelenën
(a nuk ka ai dy varre?)
Dëgjoni nga unë të vërtetën
Dhe gjykomëni drejt dhe ashiqare.
Unë vetëm me trup jam në Amerikë
Po me shpirt jam në Shqipëri
Hë,ju ngjaj pak me Pasha Alinë?
Mos thoni që po shpik unë tani...
21 prill 2004
Sa vrima e miut të duket si 5oo groshë
Zë mblidhesh e krrusesh si kërrmill
S'ka më keq,jo.Je bosh!Fare bosh!
Dhe të mbahet fryma si nga "kollë e mirë..."
2 maj 2004
Tuesday, July 24, 2007
Horoskopi i një Poeti me botë të madhe shpirtërore!
Horoskopi i një Poeti me botë të madhe shpirtërore!
Post Mortum,Agim Spahiut!
"Gjithkush ma lexon shpirtin në bebëz të syrit
e viti më duket një ditë!"
Agim Spahiu"Autoportret"
Kam në dorë librin e Poetit Agim Spahiu"Njeriu mbi Pikëllimë" dhe jam i mëdyshur:mëdyshur nga dëshira për të thënë diçka dhe,nga ana tjetër,vallë a do mundem?Mes kësaj vetëgjyqësie,kësaj ngrënie me veten, jam pakësa i hallakatur.Dhe kam përse:se Poeti Agim Spahiu është nga ai soj Poetësh,kur kjo fjalë"poet",në se bën fjalë për të,duhet shkruar me gërmë të madhe.Se,ndryshe,po e grupove si një shumës,atëherë je ti që e shkruan gabim këtë emër të përgjithshëm.Së dyti,unë para Agim Sphiut jam thjesht një çirak dhe,si çdo çirak,doemos kurrë nuk arrij nivelin e ustait.Se Usta e kaluar ustait është Agim Spahiu në gjithë prurjet etij poetike që,duhet thënë,nuk janë të pakta.
Në prurjet e Tij poetike kanë jo vetëm vlera letrare-artisitke,por,veç tjerash,edhe asosacione që lënë gjurmë në jetë,kjo ndodh se Agim Spahiu e mblodhi nektarin,porsi një bletë e mirë,duke i rënë Hasit tej e mbanë,duke iu ngjitur Gjallicës e Pikëllimës jo si një kundrues dhe aq:por,pikërisht në këtë bukuri alpine e të pashoqe,Poeti Agim Spahiu,na solli diçka edhe më të lartë se këto male:solli botën e madhe të hasjanëve,të kuksianëve,të cilës botë,kush më mirë se ai,i këndoi me zemër në dorë.Për të vallet e popullit janë"ditar i popullit tim në lëvizje".
Dhe ja një hiperbolë e bukur"...të mat dashurinë tënde/do mëduhej gjithë dashuria e botës/.(Nënës)
Ai është koshient për rolin e grave në shoqërinë njerëzore dhe si poet me intregritet krejt të vetin di se si e shpreh mirënjohjen për to:"...e buka merr fytyrën e grave/të thjeshta,të urta si vet fjala."S'ke si mos qëndrosh në këtë motërzim metaforik dhe ,njëherësh,unik:dihet se ç'është buka për njeriun,po kur merr fytyrën e gruas,do veç një Agim Spahiu që me një penelatë piktori,tak dhe bën motërzimin.Mos e shpiku vallë?JO.As mos u shkoj mendja!Po ai e pa atë tek ka ngrënë jo pak,po me qindra herë bukë me druvarët.
Sado që është larg metropolit,larg edhe nga qyteti i vet:Kuksi,Agim Spahiu, e jeton jetën intensivisht dhe për të çdo gjë njerëzore është njerëzore.Lexo"Lulet e prillit" dhe do kuptosh se sa e madhe është zmera e tij; sa i ndjen ai në shpirt"edhe të rënët e Vlahnës në prill '44,edhe Nënë Lemen,edhe për gratë që krahas burrave me sakica luftojnë.
Si një kapitull më vete,mendoj,do të ishin edhe poezitë që pasqyrojnë luftën tonë për pavarësi,kundra sërbëve dhe Poeti nuk është vetëm vëzhgues,por me pak vargje ai edhe evokon heroizmin,por,në të njëjtën kohë,si realist,sado me dhëmbje as i mohon humbjet dhe as ekzagjeron bëmat e trimave që,me të vërtetë,nuk kanë munguar.Por shiko se sa optimist është Poeti:"...burrë është ai/që dhe në humbje,sheh fitore!/"(Bini,more djem,bini!").Dhe po në këtë kapitull:Kolesiani!Vetëm tek vargjet popullore"Kolesian-70 shtëpi/s'duron zgjedhë,s'duron robni/duket sikur e ke marrë veshë atë që do të thotë autori,por nuk është e plotë kjo përsiatje jote.Dhe ja përse:"Kolesjan-fytyra ime/ballë në shtatë gjëmime/A ca më tej:"Ranë shpata,u copëtuan/ranë gjyle,u shkrinë/ranë gjuhë/u varruan,ranë ushtri e u nxinë/e ti prapë i gurtë/zemër dhe trëndafil/Kolesjan-qëndresa ime/zë në shtatë gjëmime/.E solla të tërë si një përgjithësim të bukur për gjithë ato këngë heroizmi të atyre trevave që më mirë se kushdo,u këndoi autori që lindi dhe vdiq po me ato në shpirt.
Gjeografia poetike e Poetit të bukur dhe me një botë të madhe shpirtëroe,Agim Spahiu,jo vetëm është e gjerë,por njëkohësiht ajo është,njëherësh,dhe e thellë,dhe e lartë,dhe e paarritshme.S'mund unë që me një tentativë prej fillestari të arrijë të eksploroj gjithë gamën shpirtërore të Poetit.Sa,për mua,me prurjet e Tij poetike ai ngrihet edhe më lart se Gjallica dhe Pikëllima,dhe,pse është i tillë rron dhe është pranë nesh.Se Poetë të demensioneve të Agim Spahiut janë të përjetshëm.Dhe si epilog të këtij shkrimi,pak proliks,për një Poet të Madh,më lejoni që të shkruaj ca vargje në kujtim të tij.
Derën e kam lënë hapur...
Po hyr,i dashur Agim!Hyr,kam kohë që po të pres!
As mos ki hiç ngurim:Poeti kurrë nuk vdes!
Ndaj derën e kam lënë hapur(që ti të vish kur të duash)
Mos vish me buzë të plasur,por krejt i bukur si në Has!
"I freskët,i pastër e i gjallë;i larë si natyra pas shiut"
Larë tek Drini i Zi a i Bardhë(ka më t'bukur veçAgim Spahiut?)
Mbushur është plot regëtima(regëtima që i përvëluan shpirtin)
M'i lart' se Gjallica e Pikëllima(nuk gjeni,jo,soje të dytin?)
Dhe erdhi me trastën me vargje,dhe bujti heshtur e pa fjalë
Ç'më ka?Ç'më ka ajo"magje"( e mbushur me bukë të bardhë!)
Se vargjet i pikojnë veç mjaltë(mjaltë i pavënë në zjarr)
Të ngopë e të velë sakaq dhe prapë do të"hashë" se ke mall.
Se vargjet të ndjellin,të ndjellin(si gjahu i bukur ndjell gjahtarin)
Ah,se ç'kumte që sjellin!Si bleta që nga lulet sjell nektarin.
Ngjitet Gjallicës e Pikëllimës,lahet në Drin të Bardhë a të ZI)
Lëshohem unë ulërimash:Je gjallë,O Agim Spahi!....
19 korrik 2007
1.Vargu në thonjëza është i Agim Spahiut
Përparim Hysi,Florida,më 24 korrik 2007
Post Mortum,Agim Spahiut!
"Gjithkush ma lexon shpirtin në bebëz të syrit
e viti më duket një ditë!"
Agim Spahiu"Autoportret"
Kam në dorë librin e Poetit Agim Spahiu"Njeriu mbi Pikëllimë" dhe jam i mëdyshur:mëdyshur nga dëshira për të thënë diçka dhe,nga ana tjetër,vallë a do mundem?Mes kësaj vetëgjyqësie,kësaj ngrënie me veten, jam pakësa i hallakatur.Dhe kam përse:se Poeti Agim Spahiu është nga ai soj Poetësh,kur kjo fjalë"poet",në se bën fjalë për të,duhet shkruar me gërmë të madhe.Se,ndryshe,po e grupove si një shumës,atëherë je ti që e shkruan gabim këtë emër të përgjithshëm.Së dyti,unë para Agim Sphiut jam thjesht një çirak dhe,si çdo çirak,doemos kurrë nuk arrij nivelin e ustait.Se Usta e kaluar ustait është Agim Spahiu në gjithë prurjet etij poetike që,duhet thënë,nuk janë të pakta.
Në prurjet e Tij poetike kanë jo vetëm vlera letrare-artisitke,por,veç tjerash,edhe asosacione që lënë gjurmë në jetë,kjo ndodh se Agim Spahiu e mblodhi nektarin,porsi një bletë e mirë,duke i rënë Hasit tej e mbanë,duke iu ngjitur Gjallicës e Pikëllimës jo si një kundrues dhe aq:por,pikërisht në këtë bukuri alpine e të pashoqe,Poeti Agim Spahiu,na solli diçka edhe më të lartë se këto male:solli botën e madhe të hasjanëve,të kuksianëve,të cilës botë,kush më mirë se ai,i këndoi me zemër në dorë.Për të vallet e popullit janë"ditar i popullit tim në lëvizje".
Dhe ja një hiperbolë e bukur"...të mat dashurinë tënde/do mëduhej gjithë dashuria e botës/.(Nënës)
Ai është koshient për rolin e grave në shoqërinë njerëzore dhe si poet me intregritet krejt të vetin di se si e shpreh mirënjohjen për to:"...e buka merr fytyrën e grave/të thjeshta,të urta si vet fjala."S'ke si mos qëndrosh në këtë motërzim metaforik dhe ,njëherësh,unik:dihet se ç'është buka për njeriun,po kur merr fytyrën e gruas,do veç një Agim Spahiu që me një penelatë piktori,tak dhe bën motërzimin.Mos e shpiku vallë?JO.As mos u shkoj mendja!Po ai e pa atë tek ka ngrënë jo pak,po me qindra herë bukë me druvarët.
Sado që është larg metropolit,larg edhe nga qyteti i vet:Kuksi,Agim Spahiu, e jeton jetën intensivisht dhe për të çdo gjë njerëzore është njerëzore.Lexo"Lulet e prillit" dhe do kuptosh se sa e madhe është zmera e tij; sa i ndjen ai në shpirt"edhe të rënët e Vlahnës në prill '44,edhe Nënë Lemen,edhe për gratë që krahas burrave me sakica luftojnë.
Si një kapitull më vete,mendoj,do të ishin edhe poezitë që pasqyrojnë luftën tonë për pavarësi,kundra sërbëve dhe Poeti nuk është vetëm vëzhgues,por me pak vargje ai edhe evokon heroizmin,por,në të njëjtën kohë,si realist,sado me dhëmbje as i mohon humbjet dhe as ekzagjeron bëmat e trimave që,me të vërtetë,nuk kanë munguar.Por shiko se sa optimist është Poeti:"...burrë është ai/që dhe në humbje,sheh fitore!/"(Bini,more djem,bini!").Dhe po në këtë kapitull:Kolesiani!Vetëm tek vargjet popullore"Kolesian-70 shtëpi/s'duron zgjedhë,s'duron robni/duket sikur e ke marrë veshë atë që do të thotë autori,por nuk është e plotë kjo përsiatje jote.Dhe ja përse:"Kolesjan-fytyra ime/ballë në shtatë gjëmime/A ca më tej:"Ranë shpata,u copëtuan/ranë gjyle,u shkrinë/ranë gjuhë/u varruan,ranë ushtri e u nxinë/e ti prapë i gurtë/zemër dhe trëndafil/Kolesjan-qëndresa ime/zë në shtatë gjëmime/.E solla të tërë si një përgjithësim të bukur për gjithë ato këngë heroizmi të atyre trevave që më mirë se kushdo,u këndoi autori që lindi dhe vdiq po me ato në shpirt.
Gjeografia poetike e Poetit të bukur dhe me një botë të madhe shpirtëroe,Agim Spahiu,jo vetëm është e gjerë,por njëkohësiht ajo është,njëherësh,dhe e thellë,dhe e lartë,dhe e paarritshme.S'mund unë që me një tentativë prej fillestari të arrijë të eksploroj gjithë gamën shpirtërore të Poetit.Sa,për mua,me prurjet e Tij poetike ai ngrihet edhe më lart se Gjallica dhe Pikëllima,dhe,pse është i tillë rron dhe është pranë nesh.Se Poetë të demensioneve të Agim Spahiut janë të përjetshëm.Dhe si epilog të këtij shkrimi,pak proliks,për një Poet të Madh,më lejoni që të shkruaj ca vargje në kujtim të tij.
Derën e kam lënë hapur...
Po hyr,i dashur Agim!Hyr,kam kohë që po të pres!
As mos ki hiç ngurim:Poeti kurrë nuk vdes!
Ndaj derën e kam lënë hapur(që ti të vish kur të duash)
Mos vish me buzë të plasur,por krejt i bukur si në Has!
"I freskët,i pastër e i gjallë;i larë si natyra pas shiut"
Larë tek Drini i Zi a i Bardhë(ka më t'bukur veçAgim Spahiut?)
Mbushur është plot regëtima(regëtima që i përvëluan shpirtin)
M'i lart' se Gjallica e Pikëllima(nuk gjeni,jo,soje të dytin?)
Dhe erdhi me trastën me vargje,dhe bujti heshtur e pa fjalë
Ç'më ka?Ç'më ka ajo"magje"( e mbushur me bukë të bardhë!)
Se vargjet i pikojnë veç mjaltë(mjaltë i pavënë në zjarr)
Të ngopë e të velë sakaq dhe prapë do të"hashë" se ke mall.
Se vargjet të ndjellin,të ndjellin(si gjahu i bukur ndjell gjahtarin)
Ah,se ç'kumte që sjellin!Si bleta që nga lulet sjell nektarin.
Ngjitet Gjallicës e Pikëllimës,lahet në Drin të Bardhë a të ZI)
Lëshohem unë ulërimash:Je gjallë,O Agim Spahi!....
19 korrik 2007
1.Vargu në thonjëza është i Agim Spahiut
Përparim Hysi,Florida,më 24 korrik 2007
Monday, July 23, 2007
Aksioma poetike e një Poeti!
Meditime rreth librit"Ia kam frikën njeriut" të Mensur Spahiut!
Poetët nuk lindin në këtë botë si specie të veçanta.Ata,në se dallohen në këtë botë nga njerëzit e tjerë,mendoj unë,kjo ndodh se me fjalën e tyre,me vargun e tyre,sikur shkëputen,pakësa,nga mjedisi ku jetojnë,sepse marrin të tjera atribute:atributet e tribunit.Këto atribute ata fitojnë ,në se me fjalën e tyre kanë ditur të hyjnë në botën e madhe të lexuesit.Dhe sa më e madhe të jetë kjo"hyrje",aq dhe më me vlerë është fjala poetike e Poetit.Dhe,po të gjykojmë nga këto që thashë,mendoj se Poeti Mensur Spahiu ka ditur të hyjë në botën e lexuesit.Ka hyrë ashtu thjesht dhe pa u ndjerë,herë butë e butë,kur lira e tij poetike nxjerë tinguj malli me
dashurie,dhe,herë-herë edhe me britma poetike,ku Poeti si tribun tërheq vëmëndjen e lexuesit.Dhe nuk ka si bëhet më bukur!Ai,Mensur Spahiu,nuk të lë që të hallakatesh,të vrasësh mëndjen se ku do të dalë me vargun e tij.JO!Ai të thotë:"Më shumë se çdo tmerri në botë,/ia kam frikën njeriut,dhimbja ime!".Ti që e lexon,domosdo,je i detyruar që të qëndrosh dhe do të gjykosh:-More,pse ky,Mensur Spahiu,ia ka frikën njeriut?Mos është gjë ksenofob,ziliqar,i vogël nga shpirti?Përkundrazi-dhe këtu qëndron gjithë kiuntesenca e kësaj poezie-duke bërë këtë pohim,ai i jep lexuesit një leksion njerëzor që ka vlerën e një aksiome.Morali i gjithë kësaj aksiome të bukur poetike,nuk është asgjë tjetër as më pak dhe as më shumë se sa ajo urtësia e madhe e popullit që thotë:-Mos u ruaj nga kuçedra me nëntë kokë,po ruhu nga njeriu me dy faqe.
Shpesh,si i kursyer në fjalë,por jo në mendim dhe urtësi,ai e jep shqetësimin e tij poetik dhe njerëzor,njëherësh,vetëm në pak vargje,si:
në mos qofsha trim,
të të vras,
do të pështyj,
do të grryej fytyrën
të të përgjak sado pak!
... të më vrasësh ti më pas!
Të lutem,lexues, a ke si mos impresionohesh nga këto vargje të kursyera me një mesazh kaq domethënës? Nuk ke se si?Me domosdo.Se në të gjitha poezitë e tij,ai ta prishë gjumin dhe të bënë që,njësoj si ai,të përjetosh,të hahesh me të ligun(igjallëvdekur),me njeriun e lig që është kudo,prandaj ai i bën vargjet si kambanë dhe i tund dhe i tund për të gjithë ata që kanë veshë.Dhe këtë nuk e bën se vuan nga ndonjë obsesison vetiak dhe krejt manjak.JO.JO!As mos u shkoj mendja!Ai do që bota ku jetojmë të jetë më e bukur,më e madhe;ku Cezari të marrë çfarë është e Cezarit dhe jo të ndodhë ajo,që për fat të keq është kthyer si në normë,që më i forti(që vjenë nga llumbi) të shtypë e terrorizojë më të dobtin.Ndaj poeti"hap në hap e orë më orë grindet/netëve e ditëve nuk e lë të qetë/të mos pjellë/të mos shtohet mbi dhe e as nën dhe/kripë në prush të plasë/muze terri e tmerri:zi e zisë anembanë të mbesë!Ja,pra,pse është i shqetësuar Poeti.Bile shqetësimi i tij është pak hiperbolik:do që e liga mos infektoj as botën nën tokë!Ma gjeni,ju lutem,të ngjajshmin?
Kur shkruan,ai e di se nuk e ka rrugën të shtruar me lule.I shikon me keqardhje dhe nuk rri dot pa e shfaqur ato barriera keqdashsëe të ndonjë botuesi(e,kush nuk është ndeshur me ta?!) që"nuk ia pranoi këngën e tij" për arsye krejt qesharake dhe dashakeqe(NJë botuesi) që me një varg të goditur e quan"vejushmashtrimi që bëmat e saj fëmija s'idi".
Natyrisht,në këtë shkrim,nuk do të analizoj gjithë poezitë e tij,por them se tek Mensuri,ke se çfarë mëson: edhe nga vargu,edhe nga me sazhi,edhe nga figura.Në s'është aq i goditur vargu,këtë e kompenson mesazhi.Mesazhi është dhe kripa që i jepë shije "gjellës poetike" të Mensurit.Ai këtë"kripë" e hedh me masë dhe asnjëherë nuk e tepron.
"Koka ra e prerë nga shpata/prejkafshimit lemeritës të fjalës,-thotë Poeti.Ose s'ke si mos ndalesh tek poezia e tij"Nëse dikush të thotë",ku m,pak analogjik me Kiplingun në vjershën"If..,Poeti me modesti tregon se është si gjithë të tjerët,jeton,punon,dashuron,është prind,qytetar,njeri dhe"asgjë më shumë!".
Poeti ka një zemër të madhe dhe në jetë mëdyshet e mëdyshet,si në vetëgjyqësi,se kjo botë nuk është krejt e pastër dhe virgjine.Përkundrazi,në këtë botë poeti është në hall:-Nuk di kujt t'i besoj?Se ja"të vërtetat janë mbuluar e mbytur me gënjeshtra dhe poeti"ngutet e ngutet të mos hesht!.Edhe sikur vetëm për kaq,ai duhet vlerësuar.S e të mos heshtësh në këtë kohë kur"heshtja është kthyer,si të thuash,në art",unë them se nuk ke bërë pak.Poeti që hesht,për Mensurin pothuaj se ka vdekur.
Dhe ja një dyvargësh lapidar!Për t'u gdhëndur në memorie:
"Kur s'qan kush për ty,mos qaj të tjerët!
Rujae lotin të qash veten!"
Sakuptimplote janë vargjet tek "Zemërimi i heshtur"!
"Ankohesh,e dashur,dhe grindesh me mua,
në foto pse i zemëruar jam?!".Dhe poeti zë dhe shpjegohet se..."harron se që nga rinia e hershme/krenaritë boshe e gojët eliga,gjoksin ma trandën/.E si mund të qesh,thotë Poeti,kur të liqtë orë e çast rreth meje shtohen?...Dhe si finale:"...kur të kuptosh se i ligu po thërmohet/ çast më çast,foto me gaz!"Ç'aksiomë e bukur poetike të një njeriu,Njeri!
Thashë që në fillim që nuk do marrë të analizoj poezitë tij një për një,por duke e mbyllur këtë shkrim timin për të,nuk mund të lë pa cituar poezinë"Kujdes fjalën!""Më çmënde,tha gruaja,një natë/ky duhan,kjo dritë në mes të natës..."/.Në se ndalem në këto vargje,se kam vuajtur nga enjëjta ankesë nga gruaja ime.Dhe,veç tjerësh,e kuptoj këtë poezi.Por,ndërsa Mensuri e ka zgjidhur pak poetikisht këtë shqetësim.,me vargje aq me peshë:"Kujdes,me fjalën grua,kujdes/Sjell ajo mirësi...gjamën fjala sjell!"Unë e kam zgjidhur pak"burrërisht" duke bërtitur.Tani,pasi më doli"pija",ilexova poezinë e Mensurit dhe duket shpëtova.Se fjala e Poetit është,ndonjëherë,edhe më e fortë se gjylja e topit.Po kur e zbraz një "topçi" si Mensuri.Me të tjera kumte poetike,O Mensur Spahiu!...
Përparim Hysi,Florida,më 23 korrik 2007
Poetët nuk lindin në këtë botë si specie të veçanta.Ata,në se dallohen në këtë botë nga njerëzit e tjerë,mendoj unë,kjo ndodh se me fjalën e tyre,me vargun e tyre,sikur shkëputen,pakësa,nga mjedisi ku jetojnë,sepse marrin të tjera atribute:atributet e tribunit.Këto atribute ata fitojnë ,në se me fjalën e tyre kanë ditur të hyjnë në botën e madhe të lexuesit.Dhe sa më e madhe të jetë kjo"hyrje",aq dhe më me vlerë është fjala poetike e Poetit.Dhe,po të gjykojmë nga këto që thashë,mendoj se Poeti Mensur Spahiu ka ditur të hyjë në botën e lexuesit.Ka hyrë ashtu thjesht dhe pa u ndjerë,herë butë e butë,kur lira e tij poetike nxjerë tinguj malli me
dashurie,dhe,herë-herë edhe me britma poetike,ku Poeti si tribun tërheq vëmëndjen e lexuesit.Dhe nuk ka si bëhet më bukur!Ai,Mensur Spahiu,nuk të lë që të hallakatesh,të vrasësh mëndjen se ku do të dalë me vargun e tij.JO!Ai të thotë:"Më shumë se çdo tmerri në botë,/ia kam frikën njeriut,dhimbja ime!".Ti që e lexon,domosdo,je i detyruar që të qëndrosh dhe do të gjykosh:-More,pse ky,Mensur Spahiu,ia ka frikën njeriut?Mos është gjë ksenofob,ziliqar,i vogël nga shpirti?Përkundrazi-dhe këtu qëndron gjithë kiuntesenca e kësaj poezie-duke bërë këtë pohim,ai i jep lexuesit një leksion njerëzor që ka vlerën e një aksiome.Morali i gjithë kësaj aksiome të bukur poetike,nuk është asgjë tjetër as më pak dhe as më shumë se sa ajo urtësia e madhe e popullit që thotë:-Mos u ruaj nga kuçedra me nëntë kokë,po ruhu nga njeriu me dy faqe.
Shpesh,si i kursyer në fjalë,por jo në mendim dhe urtësi,ai e jep shqetësimin e tij poetik dhe njerëzor,njëherësh,vetëm në pak vargje,si:
në mos qofsha trim,
të të vras,
do të pështyj,
do të grryej fytyrën
të të përgjak sado pak!
... të më vrasësh ti më pas!
Të lutem,lexues, a ke si mos impresionohesh nga këto vargje të kursyera me një mesazh kaq domethënës? Nuk ke se si?Me domosdo.Se në të gjitha poezitë e tij,ai ta prishë gjumin dhe të bënë që,njësoj si ai,të përjetosh,të hahesh me të ligun(igjallëvdekur),me njeriun e lig që është kudo,prandaj ai i bën vargjet si kambanë dhe i tund dhe i tund për të gjithë ata që kanë veshë.Dhe këtë nuk e bën se vuan nga ndonjë obsesison vetiak dhe krejt manjak.JO.JO!As mos u shkoj mendja!Ai do që bota ku jetojmë të jetë më e bukur,më e madhe;ku Cezari të marrë çfarë është e Cezarit dhe jo të ndodhë ajo,që për fat të keq është kthyer si në normë,që më i forti(që vjenë nga llumbi) të shtypë e terrorizojë më të dobtin.Ndaj poeti"hap në hap e orë më orë grindet/netëve e ditëve nuk e lë të qetë/të mos pjellë/të mos shtohet mbi dhe e as nën dhe/kripë në prush të plasë/muze terri e tmerri:zi e zisë anembanë të mbesë!Ja,pra,pse është i shqetësuar Poeti.Bile shqetësimi i tij është pak hiperbolik:do që e liga mos infektoj as botën nën tokë!Ma gjeni,ju lutem,të ngjajshmin?
Kur shkruan,ai e di se nuk e ka rrugën të shtruar me lule.I shikon me keqardhje dhe nuk rri dot pa e shfaqur ato barriera keqdashsëe të ndonjë botuesi(e,kush nuk është ndeshur me ta?!) që"nuk ia pranoi këngën e tij" për arsye krejt qesharake dhe dashakeqe(NJë botuesi) që me një varg të goditur e quan"vejushmashtrimi që bëmat e saj fëmija s'idi".
Natyrisht,në këtë shkrim,nuk do të analizoj gjithë poezitë e tij,por them se tek Mensuri,ke se çfarë mëson: edhe nga vargu,edhe nga me sazhi,edhe nga figura.Në s'është aq i goditur vargu,këtë e kompenson mesazhi.Mesazhi është dhe kripa që i jepë shije "gjellës poetike" të Mensurit.Ai këtë"kripë" e hedh me masë dhe asnjëherë nuk e tepron.
"Koka ra e prerë nga shpata/prejkafshimit lemeritës të fjalës,-thotë Poeti.Ose s'ke si mos ndalesh tek poezia e tij"Nëse dikush të thotë",ku m,pak analogjik me Kiplingun në vjershën"If..,Poeti me modesti tregon se është si gjithë të tjerët,jeton,punon,dashuron,është prind,qytetar,njeri dhe"asgjë më shumë!".
Poeti ka një zemër të madhe dhe në jetë mëdyshet e mëdyshet,si në vetëgjyqësi,se kjo botë nuk është krejt e pastër dhe virgjine.Përkundrazi,në këtë botë poeti është në hall:-Nuk di kujt t'i besoj?Se ja"të vërtetat janë mbuluar e mbytur me gënjeshtra dhe poeti"ngutet e ngutet të mos hesht!.Edhe sikur vetëm për kaq,ai duhet vlerësuar.S e të mos heshtësh në këtë kohë kur"heshtja është kthyer,si të thuash,në art",unë them se nuk ke bërë pak.Poeti që hesht,për Mensurin pothuaj se ka vdekur.
Dhe ja një dyvargësh lapidar!Për t'u gdhëndur në memorie:
"Kur s'qan kush për ty,mos qaj të tjerët!
Rujae lotin të qash veten!"
Sakuptimplote janë vargjet tek "Zemërimi i heshtur"!
"Ankohesh,e dashur,dhe grindesh me mua,
në foto pse i zemëruar jam?!".Dhe poeti zë dhe shpjegohet se..."harron se që nga rinia e hershme/krenaritë boshe e gojët eliga,gjoksin ma trandën/.E si mund të qesh,thotë Poeti,kur të liqtë orë e çast rreth meje shtohen?...Dhe si finale:"...kur të kuptosh se i ligu po thërmohet/ çast më çast,foto me gaz!"Ç'aksiomë e bukur poetike të një njeriu,Njeri!
Thashë që në fillim që nuk do marrë të analizoj poezitë tij një për një,por duke e mbyllur këtë shkrim timin për të,nuk mund të lë pa cituar poezinë"Kujdes fjalën!""Më çmënde,tha gruaja,një natë/ky duhan,kjo dritë në mes të natës..."/.Në se ndalem në këto vargje,se kam vuajtur nga enjëjta ankesë nga gruaja ime.Dhe,veç tjerësh,e kuptoj këtë poezi.Por,ndërsa Mensuri e ka zgjidhur pak poetikisht këtë shqetësim.,me vargje aq me peshë:"Kujdes,me fjalën grua,kujdes/Sjell ajo mirësi...gjamën fjala sjell!"Unë e kam zgjidhur pak"burrërisht" duke bërtitur.Tani,pasi më doli"pija",ilexova poezinë e Mensurit dhe duket shpëtova.Se fjala e Poetit është,ndonjëherë,edhe më e fortë se gjylja e topit.Po kur e zbraz një "topçi" si Mensuri.Me të tjera kumte poetike,O Mensur Spahiu!...
Përparim Hysi,Florida,më 23 korrik 2007
Monday, July 2, 2007
Friday, June 29, 2007
Për Edrusin!
E lexova atë shkrimin tënd për atë cirk aq vrasës.Kjo tregon,para së gjithash,se tek ti rreh zemra e një njeriu që qan për hallet e të tjerëve.Natyrisht,është tragjike dhe sakatim ajo që u ka ndodhur atyre.Por,mjerisht,në këtë botë xhungël ku paraja është kthyer në qëëlim më vete, ka shumë(nga të gjitha fushat) që e vuajnë këtë sidromë vrasëse.Dhe,me të vërtetë,që është për të arshdur keq.Por vallë a mjfton kaq?...
Përparim Hysi, 29 qershor 2007
Përparim Hysi, 29 qershor 2007
Për Emigrantin!
U futa tek"blogu yt"dhe shkrimi im nuk kaloi.E lexova"Progonatin..." dhe mbeta,si gjithmonë,më tepër se i kënaqur.I ke bërë anatominë asaj kohe që na ka"plevitosur"nga pak të tërëve(pa dyshim:sërës sonë).Ndokujt edhe s'i pëlqen dhe ky soj"jezitësh"është shtuar shumë tanimë.Të quajnë"daullexhi" a ca më shumë"gajdexhi" që i fryn zjarrit të kaluarës.E ç'e pyet?Arnaut milet,kur thotë turku.A po ca mësaktë me këtë gjuhën tonë:pis milet!Sos të kenë ndodhur këto mungesa para Krishtit dhe jo para as më shumë dhe as më pak,por as 20 vjet përpara.
Të përqafoj dhe mezi pres vazhdimin.Nuk po shkruaj dot tek "blogu yt" se më zu gërçi.
Përparim Hysi,29 qershor 2007
Të përqafoj dhe mezi pres vazhdimin.Nuk po shkruaj dot tek "blogu yt" se më zu gërçi.
Përparim Hysi,29 qershor 2007
Tuesday, June 26, 2007
edrus: Përse ika nga mamadhija.
edrus: Përse ika nga mamadhija.
Edrus tek"blogu"im t� shkrova m� gjat�.Jam me ty dhe mos u shqet�so.Ka plot t� till� q� u ngjajn� hijenave(qen�ve u marrin t� keqen).
B�je dalje dhe konsideroje si jasht�qitje.
E di at� k�ng�n popullore:"Po s't� deshi vjerra/t� do lala vet�.Shiko,i dashur,qent� q�kafshojn� pa lehur",fshatar�t i b�jn� dalje.
P�rqafime,P�rparim Hysi,26 qershor 2007
Edrus tek"blogu"im t� shkrova m� gjat�.Jam me ty dhe mos u shqet�so.Ka plot t� till� q� u ngjajn� hijenave(qen�ve u marrin t� keqen).
B�je dalje dhe konsideroje si jasht�qitje.
E di at� k�ng�n popullore:"Po s't� deshi vjerra/t� do lala vet�.Shiko,i dashur,qent� q�kafshojn� pa lehur",fshatar�t i b�jn� dalje.
P�rqafime,P�rparim Hysi,26 qershor 2007
Wednesday, June 13, 2007
edrus: Humor kinez#links
edrus: Humor kinez#links
U shkriva së qeshuri me humorin kinez.Kësaj i thonë qesh se nuk qaj dot.Dhe shiko,i dashur mik,a nuk ndodh me të gjithë ne kjo"kinezëri".Gjithmonë paraqitemi ndryshe nga sa jemi.A sa për ne,shqipot,jemi nga jemi po hundën,ama,e mbajmë përpjetë.
Përqafime nga Përparim Hysi,13 qershor 2007
U shkriva së qeshuri me humorin kinez.Kësaj i thonë qesh se nuk qaj dot.Dhe shiko,i dashur mik,a nuk ndodh me të gjithë ne kjo"kinezëri".Gjithmonë paraqitemi ndryshe nga sa jemi.A sa për ne,shqipot,jemi nga jemi po hundën,ama,e mbajmë përpjetë.
Përqafime nga Përparim Hysi,13 qershor 2007
Tuesday, June 12, 2007
Edrus!
Jam aq i pazoti sa nuk po gjej"blogun"tim(ku dhe po të shkruaj).Të falënderoj për nderin që më ke bërë.Qoshen"penaevjeter" e gjej kollaj,po nuk shkruaj dot(pra,nuk e përciell dot mesazhin).Ndaj,duke të shkruar këtu,dua të them se më ke bërë borxhëli."Blogun" tënd do ta lexoj me nge dhe,sa për ato"ndajfoljet e kohës" të them jo vetëm më ke pëlqyer,por dhe më ke çlodhur.Një çlodhje aktive.Do t'i rikthehem"blogut tënd" dhe do çeplendisem me nge.
Të falënderoj edhe një herë:Përparim Hysi,12 qershor 2007
Të falënderoj edhe një herë:Përparim Hysi,12 qershor 2007
Sunday, June 10, 2007
Emigrantit!
Nuk e di pse janë fshirë poezitë që të shkrova,enkas.Po hyre tek"blogu"im,do t'i gjesh,besoj.Janë vjersha që kam shkruar për Tolstoin.
1.Në Jasna Poljana
Tek varri i Tolstoit,në Jasna Poljana
Kam ardhur(bëra goxha rrugë të gjatë!)
Dhe Kontin e gjeta,me Kontin s'u çmalla
Mëngjesi ma prishi ëndrrën:ç'mëkat!...
14 korrik 2001
2."e vranë" Tolstoin
Kont Tolstoin e madh me shpirtin e bardhë
Tani,pas vdekjes,në Romë e "vranë"
Bollkonskin me Natashën nxorrën nudo n'ekran
Se kështu nxjerrin fitime ca sharlatanë.
Ia qetthën mjekrrën të urtit si profet
Të nxjerrësh Andrein me Natashën n'porno?!
Jo.Ky s'është art,po tregëti e vërtetë!
A hahet bakllavaja me kontorno?!...
28 korrik 2001
3.Kush e ka radhën?
Po tani,kush e ka radhën?
O burrani,hidhuni!Artin ta linçojmë!
Mjafton që shikuesi të mbushë sallën
Për art mos pyet(veç xhepat të ngrohëm)
paraja del në plan të parë
Gjejeni ku spektatori ka më shumë oreks?!
Atëherë arti të vejë mu në djall!
Mbusheni sallën me orgji e seks!
Jam i sigurt që dhe Karatajevin e urtë
Do ta shoh një ditë nudo tek plugon n'arë?!
Pastaj Karatajevës do t'i lëshohet si ujk
Dhe seks do të bëjnë nudo(se duan ca bastardë...)
28 korrik 2001
4.Dy pishat e zeza
Dy pishat e zeza që kish mbjellë Konti
Atje,në Jasna Poljana,një ditë u thanë
Po ja që për ato dikush u kujtua(i "njomi")
I"njomi" silvikuristi ,shqiptari Selman?!
Erdhi në Shkodër nga Rusia ku jeton
Dhe shkuli në një masiv dy fidanë?!
I mori ato dhe në Jasna Poljanë i çon
Bravo të qoftë,more pyjerritësi Selman!
Blerojnë dy pishat e zeza në Jasna Poljanë
Shkoni dhe do ta gjeni Kontin atje në hije
Se nuk i la të thaheshin,silvikuristi Selman
Po rrënjët këto pisha i kanë prej Shqipërie...
1.Selman Lameborshi-ingjnier pyjesh banon në Rusi.
16 shkurt 2002
Shënim tjetër për Emigrantin:
Paske qenë pjellor(si një"vidë pafund")
Unë,siç po e sheh,dot s'të ndjek:nuk mund!
Humbas nëpër kode(sa kode të fshehta)
Ndaj po shkruaj këtu(ndoshta nuk humb vjersha)
Merri,në t'u lipsishin,vëri mu tek"blogu"
Se,siç e shikon,unë mbeta"uloku"
Përqafime,Përparim Hysi,10 qershor 2007
1.Në Jasna Poljana
Tek varri i Tolstoit,në Jasna Poljana
Kam ardhur(bëra goxha rrugë të gjatë!)
Dhe Kontin e gjeta,me Kontin s'u çmalla
Mëngjesi ma prishi ëndrrën:ç'mëkat!...
14 korrik 2001
2."e vranë" Tolstoin
Kont Tolstoin e madh me shpirtin e bardhë
Tani,pas vdekjes,në Romë e "vranë"
Bollkonskin me Natashën nxorrën nudo n'ekran
Se kështu nxjerrin fitime ca sharlatanë.
Ia qetthën mjekrrën të urtit si profet
Të nxjerrësh Andrein me Natashën n'porno?!
Jo.Ky s'është art,po tregëti e vërtetë!
A hahet bakllavaja me kontorno?!...
28 korrik 2001
3.Kush e ka radhën?
Po tani,kush e ka radhën?
O burrani,hidhuni!Artin ta linçojmë!
Mjafton që shikuesi të mbushë sallën
Për art mos pyet(veç xhepat të ngrohëm)
paraja del në plan të parë
Gjejeni ku spektatori ka më shumë oreks?!
Atëherë arti të vejë mu në djall!
Mbusheni sallën me orgji e seks!
Jam i sigurt që dhe Karatajevin e urtë
Do ta shoh një ditë nudo tek plugon n'arë?!
Pastaj Karatajevës do t'i lëshohet si ujk
Dhe seks do të bëjnë nudo(se duan ca bastardë...)
28 korrik 2001
4.Dy pishat e zeza
Dy pishat e zeza që kish mbjellë Konti
Atje,në Jasna Poljana,një ditë u thanë
Po ja që për ato dikush u kujtua(i "njomi")
I"njomi" silvikuristi ,shqiptari Selman?!
Erdhi në Shkodër nga Rusia ku jeton
Dhe shkuli në një masiv dy fidanë?!
I mori ato dhe në Jasna Poljanë i çon
Bravo të qoftë,more pyjerritësi Selman!
Blerojnë dy pishat e zeza në Jasna Poljanë
Shkoni dhe do ta gjeni Kontin atje në hije
Se nuk i la të thaheshin,silvikuristi Selman
Po rrënjët këto pisha i kanë prej Shqipërie...
1.Selman Lameborshi-ingjnier pyjesh banon në Rusi.
16 shkurt 2002
Shënim tjetër për Emigrantin:
Paske qenë pjellor(si një"vidë pafund")
Unë,siç po e sheh,dot s'të ndjek:nuk mund!
Humbas nëpër kode(sa kode të fshehta)
Ndaj po shkruaj këtu(ndoshta nuk humb vjersha)
Merri,në t'u lipsishin,vëri mu tek"blogu"
Se,siç e shikon,unë mbeta"uloku"
Përqafime,Përparim Hysi,10 qershor 2007
Saturday, June 9, 2007
Poezi-enkas-për Emigrantin !
Shpresoj që të futesh tek "blogu"im(unë ehumba "lidhjen") dhe të gjesh këto poezi që i kam shkruar për Tolstoin dhe për ndonjë përshtypje tjetër.Pra,merri-po t'u lipsën-dhe vëri tek "blogu"yt.Ndërkaq si"harraq" që jam(dhe shumë i paditur në botën e kompjutrave) do tentoj prapë me atë budallallëkun tim të rihyj.Për të lexuar e kamlehtë,por sekush më bën"magji".Epo një kokërrë gruri është menjda,pale kjo imja që shteroi e vajti...
Për Leon Tolstoin
Për Leon Tolstoin
Subscribe to:
Posts (Atom)